6. ชีวกลศาสตร์กับการบาดเจ็บทางการกีฬา

ชีวกลศสตร์การกีฬาเป็นการศึกษาถึงองค์ประกอบที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวของร่างกาย (กระดูก เอ็น ข้อต่อ กล้ามเนื้อ เป็นต้น) รวมทั้งการทำงานส่วนต่างๆเหล่านั้นในกิจกรรมต่างๆ เช่นการออกกำลังกาย หรือการเล่นกีฬา จุดมุ่งหายในการศึกษาชีวกลศาสตร์คือ

• เพื่อเพิ่มสมรรถนะและพัฒนาความสามารถในการเล่นกีฬา (Improve performance)
• เพื่อป้องกันการบาดเจ็บและลดการบาดเจ็บจากการเล่นกีฬา (Reduction of injury)

ชีวกลศาสตร์การบาดเจ็บการกีฬาเป็นกานำเอาความรู้ทางชีวกลศาสตร์มาประยุกต์ใช้รวมกับความรู้ด้านเวชศาสตร์การกีฬา เพื่อหาสาเหตุ กลไก การเกิดการยาดเจ็บ ให้การรักษาฟื้นฟูสมรรถภาพ เพื่อทำให้นักกีฬากลับมาเล่นได้ใหม่ ได้ปกติในระยะเวลาอันสั้น โดยไม่มีภาวะแทรกซ้อน รวมทั้งการป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นอีก

แรงที่ทำให้เกิดการบาดเจ็บได้มากหรือน้อยขึ้นอยู่กับ

ขนาดของแรง (Magnitude)

ชนิดของแรง เช่น การกด แรงดึง แรงงอ แรงเฉือน เป็นต้น เพราะเนื้อเยื่อต่างๆ ในร่างกาย ทนต่อแรงชนิดต่างๆได้ไม่เท่ากัน เช่น กระดูกจะทนต่อแรงกดได้มากว่าแรงดึง เป็นต้น

ความถี่ (Frequency) ของแรงที่มากระทำถ้าแรงไม่มากจะทำให้เกิดอันตรายต่อเนื้อเยื่อในครั้งเดียว แต่ถ้าแรงนั้นกระทำซ้ำบ่อยๆ จะทำให้เกิดความเสียหายต่อเนื้อเยื่อได้ เช่น 0ver use injury, Fatigued fracture ในนักกีฬาทุกประเภท

แรงที่มากระทำก็ยังสามารถลดความรุนแรงลงได้โดยหลักทางกลศาสตร์ เช่น

การเปลี่ยนรูป (Deformation) ส่วนใดที่มีการยุบตัวได้จะทำให้แรงกระแทกที่เนื้อเยื่อลดลง เช่น การใช้เบาะรอง การใช้เครื่องป้องกันในนักมวย หรือนวม

การดูดซับแรง (shock absorbtion) เช่นการงอข้อเข่าเมื่อกระโดดลงจากที่สูงจะทำให้เกิดแรงกระแทกที่ข้อเท้า ข้อเข่า ข้อสะโพกน้อยลง เป็นต้น